Digitale samenleving
Ondertussen neemt de totale hoeveelheid ICT op scholen gepland en ongepland toe. Ouders, leerlingen en ook medewerkers van scholen verwachten dat de school op een zinvolle manier van de nieuwe mogelijkheden gebruik maakt. Het gaat dan bijvoorbeeld om systemen voor roosters, leerlingadministratie, werken ‘in de cloud’, sociale media, methodegebonden lesmateriaal, digitale toetsen en examens, wifi en systemen voor beveiliging en toegang.
In het doolhof van mogelijkheden en verwachtingen proberen scholen te bepalen wat ‘werkt’ en hoe ze dat tot de nieuwe standaard kunnen verheffen. Veel van die pogingen stranden echter voortijdig omdat de techniek waarop alles draait onvoldoende betrouwbaar is. En niets is dodelijker voor de ambities dan haperende technologie.
Voorwaarden voor succes
Bij de scholen die in staat zijn om ICT op een effectieve manier in te zetten, valt het volgende op:
- Er is een goede vertaalslag van behoefte vanuit het onderwijs naar ICT en die vertaalslag wordt integraal gemaakt: op het vlak van techniek, de content én de benodigde didactische vaardigheden.
- Het hoger management in de school geeft bewust leiding aan het maken van deze vertaalslag.
- De ondersteuning bij het gebruik is goed ingericht.
- Er wordt op een goede wijze regie gevoerd op toeleveranciers van ICT.
- Er staan bekwame, veelzijdige en vaak communicatief vaardige technici tot de beschikking.
Uitbesteden of zelf doen?
De technici die in het laatste punt worden genoemd, spelen een belangrijke rol. Zij zijn in staat om het benodigde en diverse ICT-landschap goed op te zetten en te onderhouden. Helaas zijn deze technici schaars. Het wordt door de toenemende complexiteit van ICT ook steeds lastiger dit goed binnen de schoolmuren te ondersteunen. Hoe ga je voorwaarts als je de juiste mensen niet hebt? Of wanneer er zorgen zijn over de continuïteit? En moeten scholen überhaupt ICT-ers op de eigen loonlijst zetten? Steeds meer scholen kiezen voor het (gedeeltelijke) uitbesteden van diensten en voorzieningen.
